Işık mevsimiyidi ve karanlık mevsimiydi, umut baharıydı ve umutsuzluk kışıydı; yaşayabilmek için her şey vardı önümüzde ve yaşayabilmek için hiçbir şey yoktu önümüzde!.
Kör bir insan için gökkuşağının renkleri ve sağır bir insan için kuş sesleri nasıl boşunaysa bütün bir yürekle algılanmayan zaman da öyle boşa gider, kaybolur. Ama ne yazık ki düzgün çarpmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır!.
Soğuk ruhlara,katırlara,körlere, sarhoşlara yürekli demem ben. Korkuyu bilen ama korkuyu yenendir, Uçurumu gören ama ona gururla bakandır yürekli kişi!.
Yorumlar
Yorum Gönder